Kapıda kalmış parmak izlerin
Mutfak masasında avuçların
Odamda kokun
Anladım ki şehir ''Mavi'' değil artık
Anladım ki sensiz bir toz bulut bu şehir.
29 Ekim 2017 Pazar
MAVZER
Yağmurda karışmış sözlerimiz
aşkın nasıl ıslattığını denizler bile bilmiyor
Arka balkona astığım çamaşırlar
Onlar bile bilmiyor
Satır arasına sıkıştırdığım aşk
Bir mavzer gibi yıkıldığımı o bile bilmiyor
Boyanır mı şimdi siyah.. Maviye...
Penceremde beslediğim kuşlar
Onlar bile bilmiyor
Benim olmayan kedilerim
Onlar bile bilmiyor..
Bir Mavzer gibi yıkıldığımı kimse fark etmedi sadece ben fark ettim ve geç kalmadığımı da gördüm, tam o sırada yeni başlangıçlar için adım attım.
Yeni evinde çiçeklerini sulayacak vakti bile bulamıyordu hoş çiçek alacak vakit yoktu, arkadaşları çiçek almasını engelliyordu fakat düşündü '' ya ben engelliyorsam '' diye ... Arkadaşlarını sıraya soktu en başda ENLERİ koydu devam etti, baktı ki o enler ona zarar veriyordu ve yavaş yavaş temizlemeye başladı. Sonra karakterini yargıladığı insanların aslında kişiliği oturmuş bir varlık olduğunu gördü sonra karakteri yargılamaya sebep olan arkadaşlarına baktı ve kişilikleri daha oturmamış olduğunu gördü. Herkesin kendisi gibi olmasını beklemiyordu bu hayatta zaten buna katılan bir kadında değildi ama insanların yapmacık olması başkalarına, hayatlarını abartarak anlatanları ve yalan konuşanları sildi ve çok üzücü bir nokta vardı bunların için de en çok enleri vardı. Hayatında her şey muhtazam bir şekilde ilerliyordu ve enlerini hayatından çıkardığında aslında daha iyi bir enerji ile yüzyüze geldiğini hissetti. Yeni başlangıçta kendini değiştirecekti aksi taktirde başaramazdı. Mesela BENCİL olacaktı çünkü bencil olmadığı halde çevresi tarafından hoş görülmek yerine taşlandı bunu enleri silerken gördü. Ve İnsan verdiği kararlardan ibarettir bu yüzden mutluydu şimdi sırada kendi hayatını şekillendirmek kaldı , Bir makarnacı dükkanı açmak gibi mesela işe koyulmalıydı ve bunu başarmalıydı.
aşkın nasıl ıslattığını denizler bile bilmiyor
Arka balkona astığım çamaşırlar
Onlar bile bilmiyor
Satır arasına sıkıştırdığım aşk
Bir mavzer gibi yıkıldığımı o bile bilmiyor
Boyanır mı şimdi siyah.. Maviye...
Penceremde beslediğim kuşlar
Onlar bile bilmiyor
Benim olmayan kedilerim
Onlar bile bilmiyor..
Bir Mavzer gibi yıkıldığımı kimse fark etmedi sadece ben fark ettim ve geç kalmadığımı da gördüm, tam o sırada yeni başlangıçlar için adım attım.
Yeni evinde çiçeklerini sulayacak vakti bile bulamıyordu hoş çiçek alacak vakit yoktu, arkadaşları çiçek almasını engelliyordu fakat düşündü '' ya ben engelliyorsam '' diye ... Arkadaşlarını sıraya soktu en başda ENLERİ koydu devam etti, baktı ki o enler ona zarar veriyordu ve yavaş yavaş temizlemeye başladı. Sonra karakterini yargıladığı insanların aslında kişiliği oturmuş bir varlık olduğunu gördü sonra karakteri yargılamaya sebep olan arkadaşlarına baktı ve kişilikleri daha oturmamış olduğunu gördü. Herkesin kendisi gibi olmasını beklemiyordu bu hayatta zaten buna katılan bir kadında değildi ama insanların yapmacık olması başkalarına, hayatlarını abartarak anlatanları ve yalan konuşanları sildi ve çok üzücü bir nokta vardı bunların için de en çok enleri vardı. Hayatında her şey muhtazam bir şekilde ilerliyordu ve enlerini hayatından çıkardığında aslında daha iyi bir enerji ile yüzyüze geldiğini hissetti. Yeni başlangıçta kendini değiştirecekti aksi taktirde başaramazdı. Mesela BENCİL olacaktı çünkü bencil olmadığı halde çevresi tarafından hoş görülmek yerine taşlandı bunu enleri silerken gördü. Ve İnsan verdiği kararlardan ibarettir bu yüzden mutluydu şimdi sırada kendi hayatını şekillendirmek kaldı , Bir makarnacı dükkanı açmak gibi mesela işe koyulmalıydı ve bunu başarmalıydı.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)